Wspólnota Kościoła

       Człowiek potrzebuje miejsca w świecie, gdzie będzie czuł się potrzebny, gdzie będzie mógł dawać siebie drugiemu człowiekowi. Już w Księdze Rodzaju czytamy, iż nie jest dobrze, żeby człowiek był sam i potrzebna  mu jest odpowiednia pomoc - drugi człowiek ("Potem Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc»." Rdz 2,18)
          Potrzebne jest nam zatem miejsce do samorealizacji i tym miejscem jest Kościół. W Kościele każdy z nas może znaleźć swoje miejsce.

Wspólnotę Kościoła możemy przedstawić w następujący sposób:

Greckie słowa wokół których gromadzi się Wspólnota oznaczają Kościół w którym ΦΩΣ (czyt. fos -światło, w znaku tym oznaczające światło Bożego Słowa, światło liturgii) staje się ΖΩΗ (czyt. dzoe -życie, oznaczającym nasze życie). Wspólnota Kościoła to wspólnota osób chcących sobie nawzajem pomagać.      

           Podstawową strukturą Kościoła jest parafia. złowiek potrzebuje miejsca w świecie, gdzie będzie czuł się potrzebny, gdzie będzie mógł dawać sziebie drugiemu człowiekowi. Ponieważ jednak trudno jest nam utrzymywać bliskie relacje z wszystkimi osobami w danej parafii potrzeba aby działały w niej małe wspólnoty - grupy przyparafialne posiadające różne charyzmaty, dzięki którym każdy człowiek może znaleźć miejsce dla siebie, dla swojego osobistego rozwoju.

       Szczególnym miejscem mojego osobistego rozwoju w Kościele są wspólnoty Służby Liturgicznej Ołtarza i Ruchu Światło-Życie. To w nich zbliżyłem się do Boga i doświadczyłem namacalnie Jego obecności w moim życiu. Ruch Światło-Życie popularnie zwany Oazą zrzesza w sobie wszystkie stany Kościoła i jest podzielony na mniejsze grupy: Oaza Dzieci Bożych, Oaza Młodzieżowa, Oaza Studentów, Oaza Klerycka, Oaza Dorosłych, Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie (Oaza Rodzin), a także Unia Kapłanów Chrystusa Sługi. Zatem do Oazy każdy może należeć i w niej się formować :).
        Dane mi było doświadczać wspólnoty Apostolatu Maryjnego (obecnie Stowarzyszenia Cudownego Medalika) i powiązanej z nim wspólnoty Dzieci Maryi, w której to wspólnocie wczoraj na rekolekcjach byłem. Spotkałem także inne grupy działające przy parafiach: Kółko Misyjne, Apostolstwo Dobrej Śmierci, III Zakon Franciszkański, Rodzinę Radia Maryja, Katolkickie Stowarzyszenie Młodzieży, Odnowę w Duchu Świętym, Wspólnotę Zacheusz, Szkołę Nowej Ewangelizacji i inne. 

        We wspólnotach przyparafialnych jest czas by razem się modlić, rozmawiać o swoich doświadczeniach źyciowych, poznawać lepiej Boga, siebie, drugiego człowieka i otaczający nas świat, a także aby razem pracować, wspólnie się bawić i miło spędzać czas. W małej wspólnocie człowiek nie czuje się anonimowy i zawsze czeka na niego przyjazna dłoń. W Kościele jest miejsce dla każdego, kto chce swoim życiem przybliżać się do Boga i służyć bliźniemu.

A Ty do której grupy przyparafialnej zechcesz dołączyć?

Pamiętaj, że Chrystus na Ciebie czeka, a człowiek tyle posiada ile daje siebie innym :-)

Przygodę czas zacząć - Ad maiorem Dei gloriam! O:-)

No i stało się. Wreszcie założyłem własnego bloga. :)

Człowiek jest istotą cielesno-duchową zatem musi się rozwijać na wielu płaszczyznach i chcę aby taki też był mój blog. Chcę się dzielić tym czego doświadczyłem a zarazem wraz z innymi samodoskonalić się.
Najwspanialszą płaszczyzną rozwoju dla każdego człowieka jest Kościół Święty. W nim człowiek znajduje szczęście i radość, bo jest on sakramentem zbawienia łączącym nas z Bogiem.

Zanim zacznę wypowiadać się na tym blogu chciałem opowiedzieć trochę o sobie.
Nazywam się Adam Klimek, mam 31 lat, mieszkam w Skoczowie, w diecezji bielsko-żywieckiej, od 24 lat jestem ministrantem, a od 2000 r. animatorem Służby Liturgicznej Ołtarza. Należę do Ruchu Światło-Życie i jestem w nim animatorem. Moją największą pasją jest liturgia. Nie wyobrażam sobie życia bez Kościoła, bo to Bóg nadaje sens mojemu życiu i tylko w Nim chcę wzrastać.